واحدهای جداسازی هوا(ASU) تجهیزات ضروری مورد استفاده در صنایع مختلف برای جداسازی اجزای هوا، در درجه اول نیتروژن و اکسیژن، و گاهی آرگون و سایر گازهای بی‌اثر کمیاب هستند. اصل جداسازی هوا بر این واقعیت استوار است که هوا ترکیبی از گازها است که نیتروژن و اکسیژن دو جزء اصلی آن هستند. رایج‌ترین روش جداسازی هوا، تقطیر جزء به جزء است که از تفاوت در نقاط جوش اجزا برای جداسازی آنها استفاده می‌کند.
تقطیر جزء به جزء بر این اصل کار می‌کند که وقتی مخلوطی از گازها تا دمای بسیار پایین سرد می‌شوند، اجزای مختلف در دماهای مختلف متراکم می‌شوند و امکان جداسازی آنها فراهم می‌شود. در مورد جداسازی هوا، این فرآیند با فشرده‌سازی هوای ورودی تا فشارهای بالا و سپس خنک کردن آن آغاز می‌شود. با خنک شدن هوا، از یک سری ستون تقطیر عبور می‌کند که در آنها اجزای مختلف در دماهای مختلف متراکم می‌شوند. این امر امکان جداسازی نیتروژن، اکسیژن و سایر گازهای موجود در هوا را فراهم می‌کند.
فرآیند جداسازی هواشامل چندین مرحله کلیدی از جمله فشرده‌سازی، خالص‌سازی، خنک‌سازی و جداسازی است. هوای فشرده ابتدا برای حذف هرگونه ناخالصی و رطوبت، قبل از خنک شدن تا دماهای بسیار پایین، تصفیه می‌شود. سپس هوای خنک‌شده از ستون‌های تقطیر عبور داده می‌شود که در آنجا جداسازی اجزا انجام می‌شود. سپس محصولات حاصل جمع‌آوری و برای کاربردهای مختلف صنعتی ذخیره می‌شوند.
واحدهای جداسازی هوا در صنایعی مانند تولید مواد شیمیایی، تولید فولاد، مراقبت‌های بهداشتی و الکترونیک، که در آنها گازهای جدا شده برای طیف وسیعی از کاربردها استفاده می‌شوند، بسیار مهم هستند. به عنوان مثال، نیتروژن در صنایع غذایی برای بسته‌بندی و نگهداری، در صنعت الکترونیک برای تولید نیمه‌هادی‌ها و در صنعت نفت و گاز برای بی‌اثر کردن و پوشش‌دهی استفاده می‌شود. از سوی دیگر، اکسیژن در کاربردهای پزشکی، برش و جوشکاری فلزات و در تولید مواد شیمیایی و شیشه استفاده می‌شود.
در نتیجه، واحدهای جداسازی هوا با جداسازی اجزای هوا با استفاده از اصل تقطیر جزء به جزء، نقش حیاتی در صنایع مختلف ایفا می‌کنند. این فرآیند امکان تولید نیتروژن، اکسیژن و سایر گازهای کمیاب را که برای طیف وسیعی از کاربردهای صنعتی ضروری هستند، فراهم می‌کند.
زمان ارسال: ۲۹ آوریل ۲۰۲۴
